Dat dacht ik toen ik 7 jaar geleden mijn boekhoudkantoor startte. Waar begin ik aan? Ik ben toch helemaal niet zakelijk? Ik ben niet hard!
Toch begon ik, na net 2 jaar werkervaring te hebben, met mijn onderneming. Want zie, ik heb een beperkte hoeveelheid energie, een beperkte hoeveelheid aan “prikkels” dat ik kan verwerken en ik merkte dat vaste tijden werken niet voor mij werkte.
In het begin
In het begin zette ik mijn gevoel uit en gedroeg me zoals ik dacht dat een ondernemer moest zijn. Ik deed te veel mijn best en snapte niet waarom ik maar zo weinig klanten had. Ook had ik wrijving met klanten omdat ik zaken niet binnen een dag af kon hebben (lastig met maar 3 werkuren per dag).
Alles veranderde toen ik met Alex de Jong in contact kwam. Hij pushte me om mijn echte ik online te zetten. Ik was terughoudend. Hoeveel klanten hou ik over als ze weten dat ik “beperkt” en “anders” ben?
Uiteindelijk liet ik Alex een mooi verhaal maken. Wat ben ik blij geweest met die beslissing! Alle nieuwe klanten die ik kreeg waren perfect! Mensen die een verhaal hadden, een burn-out, blind, of ook autistisch. Zij waren blij met een boekhouder die hun (en het UWV) snapte.
Verandering
Langzamerhand merkte ik dat mijn bedrijf energie slurpte. Ik hield er geen geld aan over, alleen stress.
In een gekke bui maakte ik een lijst van mijn klanten. Van wie krijg ik energie?
Tot mijn verbazing bleken al die geweldige klanten in de creatieve sector te zitten, of coach te zijn. Mijn specialisatie was geboren. Dit waren de 2 sectoren waar ik me op ging richten.
En wat denk je? Het ging veel beter. Ik ging weer met plezier de trap op naar mijn kantoor.
Ik ging steeds meer met mijn gevoel werken, me meer openstellen, meer mezelf zijn. Weet je hoe heerlijk het voelt om er gewoon van alles uit te flappen en niet na te hoeven denken of je wel het juiste zegt? Oh wat een verademing!
Plafond
Mijn plafond van klanten was al snel bereikt. Toen moest ik gaan kiezen. Accepteren dat ik een paar honderd euro per maand verdien, of een medewerker aannemen.
Intussen heb ik al 4 jaar medewerkers (2 intussen!) maar ik ben geen “baas”. Ik overleg, spar en het belangrijkste: ik kan met ze lachen.
Intussen onderneem ik helemaal op mijn manier en op gevoel. Een potentiële klant neem ik echt aan op mijn gevoel. 2x ben ik de mist in gegaan en ben tegen mijn intuïtie ingegaan. Beide zijn intussen geen klant meer.
Toekomst
Na 7 jaar ondernemen heb ik zeker nog dromen. 10 medewerkers is niet meer een absurde droom maar een 5 jaren plan. Een pand? Ik kijk elke week op Funda of ik iets leuks voorbij zie komen.
Waarom ik dit heb geschreven? Ook weer uit een opwelling. Ik zit nu te wachten op mijn bao deeg dat aan het rijzen is.
Ik hoop dat andere mensen door mijn verhaal ook beseffen dat ondernemen in alle vormen bestaat.
Ondernemen met gevoel, dat is de beste beslissing die ik ooit gemaakt heb. Op naar de volgende 7 jaar!